Doktor civanım

Almanya’da sağlık sisteminin temelini buradaki ismi ev doktoru olan aile doktorluğu oluşturuyor. Herkesin sağlık sigortası var; çocuklar onsekiz yaşına, öğrenimleri sürüyorsa yirmiyedisine kadar ebeveynleri üzerinden sigortalı. Aciller hariç bütün sağlık hizmetleri aile doktorlarında veriliyor. Uzman doktorlara yönlendiriyor, yapılan tedavi ve tahlil sonuçlarını değerlendiriyor, gereken tedaviyi uyguluyor, reçete ve rapor yazıyorlar. Uzman doktora veya hastaneye gittiğiniz de, ilk önce aile doktorunuzu soruyorlar! Genel doktorluk eğitimiyle yetinip aile doktorluğu yapanların yanısıra, uzman doktorlar da, branşlarına ilaveten aile doktorluğu yapabiliyorlar. Kan ve idrar tahlili, tansiyon ölçmek, rapor ve reçete yazmakla yetinen, çantasını koltuğunu altına kıstırıp, insanların evlerine giden aile doktorlarının yanısıra, mekanları hastaneyi aratmayacak şekilde sağlık cihazlarıyla dolu olan küçük kliniklerde de aile doktorluğu hizmeti veriliyor. İlaç başına beş Euro ödeniyor, bazı ilaçlar ve kronik hastalar ücretten muaf.

Doktorumuz kapandı! Yetmişini çoktan geçmişti, birkaç yıldır bırakacağını biliyorduk. Kulak asmadık, yerine muhakkak bir doktor gelir diye düşündük. Kimse gelmedi. Yıl bitti, bizim doktor gitti. Kepenkler inmeden yeni reçete almıştım, fazla tasalanmadım. Telefonla bir doktordan randevu alırım, olur biter. Otuz yıldır devamlı ilaç kullanıyorum, ilaç için reçeteye ihtiyacım var, reçeteyi doktor, aile doktoru yazıyor. Bizim doktorumuz otuz yıl önce yaşadığımız üç kilometre uzağımızdaki köydeydi. Nüfusu dörtbin olan şimdiki köyümüzde bir eczane ve bir doktor var. Bürosu eczanenin üstünde olan doktoru, eczanenin sahibi hanıma sorduğum da, aile doktorunun çok iyi olduğunu söyleyen hanımefendinin, bu devirde doktor bulmak kolay değil, katkısı kulaklarımı zıplatıverdi! Bu devir nasıl devirmiş? Memlekette doktordan bol ne var ki? Ertesi gün eşime, sonradan rus kökenli olduğunu öğrendiğimiz doktor hanımın muayenehanesin de çok dolu olduklarını, kesinlikle yeni müşteri almadıkarı söylenince, telaşlanmaya başladım! Birazcık çevra araştırması yapınca, çoklarının aile doktorlarının komşu köylerde, bazılarının ise daha uzaklar da olduğunu öğrendik. Köyümüzün eczanesinde çalışan bayan komşumuza arzumuzu iletip, yardımcı olmasını istedik. Aynı cevabı verdiler; mümkün değil, çok doluyuz. Torpil niyetimiz de işe yaramadı!

Google amcanın başına oturup, telefon trafiğine başladım: Yeni muayenehane açanlardan tutun da, 3 – 5 doktorun çalıştığı, küçük klinik şeklinde çalışan, 15 – 20 kilometrelik dairenin içindeki bütün doktorları taradım! İlk sordukları doğum tarihim oluyor. Siz de kaydım yok dediğim de, hepsinden aynı cümleyi duyuyorum; yeniye randevu yok! Çareyi sağlık sigortasına telefon da arıyorum. İlaçlarımızın ücretini ödeyen kasa, doktorlar konusunda yetkili değilmiş! Nereye gideceğim? Tabibler Birliği’ne. Eyalet başşehrimizden bana yansıtılan; aile doktoru için biraz uzun gitmeyi göze almam, yakınımızda ki doktor kapasitelerinin araştırılıp bildirileceği, bunun da biraz zaman alacağı yönünde! Birazcık rahatlıyorum.

Kışın hafif geçiyor olması, doğalgazda ki korkuyu azalttı. Bu ara halkı başbakan Olaf Scholz’un Ukrayna’ya Leobard 2 yardımını yavaştan alıyor olmasından çok, devletin kendisinden istediği gayrimenkul beyannamesi meşgul ediyor! Hükümet kendisinde bulunan ev, arsa, bahçe, tarla gibi taşınamazların metrekarelerini halkından istiyor. Hatta bu bilgileri de onlara göndererek. Öncesini bilmiyorum ama bizim eyalette çeyrek asırdır hiç yapılmadı! Devlet bildiğini, vatandaşa doğrulatmak istemekle yetinmeyip, vergi dairesinin Elster isimli uygulaması üstünden yapılmasını da şart koşuyor. Elle yazmak yok! Süre bitimi Ekim sonu idi, 31 Ocak’a kadar uzatıldı. Vatandaşların yarısından fazlası beyannamesini vermedi. Yaşlılar, bilgisayarı olmayanlar, gayrimenkul vergilerinin yükseleceğinden korkanlar ve internet bağlantısı olmayanlar düşünüldüğün de, normaldir. Süreyi tekrar uzatacaklar veya gecikenlere ceza vermeyeceklerdir!

Doktorsuz kalma korkusu beni rahat bırakmadı. Randevu aramalarımı sürdürdüm. Tam bu iş biraz uzun sürecek veya aile doktoru için uzaklara gitmek mecburiyetinde kalacağım duygularıyla güreşirken, ikinci günün sabahının ilk telefonunda, hemen iki kilometre uzağımızda ki, sesinden yaşıtımız olabileceğini hissettiğimiz bir bayan, bana önümüzdeki haftanın ilk gününde, sabah erken gelebileceğimi söylüyordu! Google adresinde gördüğüm İsmi uzak doğulu gibi geliyordu doktor hanımın! Rüya görür gibiydim; Japon aile doktoru bulmuştum! Çok sevindim. Pazartesi sabahı, ilaç kutularımı cebime koyup, daha dışarısı aydınlanmadan, yeni doktorumun yolunu tuttum. Kaydımı yapan telefonlaştığımız, yaşıtımız bir bayandı. Kapıyı aralayan doktor hanımın Kasap’ı bizim gibi seslendirdiğini duyunca Japon kökenli rüyam sönüverdi. Karşımda çok güzel almanca konuşan, genç bir doktor hanım vardı. Sadece reçete almak istediğimi belirttim. Ve merakımı yenemeyerek, müsaadesini alıp, memleketini soruverdim. Memleketim Sibirya, ismim …… Sibirya sürpriz olsa da, tahminim de pek yanılmış sayılmam; uzakdoğulu değil uzakkuzeyli imiş! Reçeteyi girişteki bayandan alıyorsunuz, tekrar görüşmek üzere. Tschüs. (eyvallah)

Tabibler Birliği fazla bekletmedi. Email ile bize yedi ve on kilometre uzaklıkta, gidebileceğim iki doktor adresi gönderdi. Ertesi gün hemen ilkinin kapısını çaldım. İçerisi çok kalabalıktı.Doktor almandı. Hemen kaydımı yaptırdım. Önceki doktorumda ki dosyamı getirmemi istediler. Çıkıp soluğu yolumun üstündeki eski doktorum da aldım. 77 yaşında ki doktorum ve bir çalışanı orada, ikibini aşkın olduğunu söyledikleri insanların, yeni doktorlarına verecekleri dosyalarını hazırlıyorlardı. Bize kırk yıl hizmet eden, istediğimiz ilaçları yazan, bizi yönlendiren, hatta hiç unutmuyorum, bedelli askerliğim için gereken belgeyi istediğim de, 18 bin Mark ödeyeceğimi öğrenince, kendiliğinden bana, o parayı ödememem için, askerlikten muaf tutacak bir şey var ise, söyle yapayım demişti! 82’de bedelli gittim. Öncesinde de doktorumuzdu. Ne kırk yılı, 45 – 46 yıl beraberdik! Haftanın sonunda, Gecenin ortasında bile arıyor, kabısına gidiyorduk. Hastaneye gitmeden, önce bana gelin diyordu. Hey gidi günler hey! İkinci doktorun 65 yaşında. Birkaç yıl sonra işi bırakır, sen yine doktor aramağa başlarsın. Dosyanı götür, Sibirya’lı genç doktor hanıma ver. Haklıydı. Sevgili doktorum giderayak yine rahat etmemizi istiyordu.

Yıllar boyunca bana konuşmalarımız da şarap konu olunca, bir bardak iç, bir şişe değil, ben bir bardak içiyorum diyordu. Dosta arkadaşa şişe şarap ile teşekkür edilir. Bizim de çok yakından tanıdığımız çalışanından şarabın hangi türünü içtiğini öğrenmek istedik. Cevabı; biz de Noel’de öğrenmeğe uğraştık ama başaramadık. Doktorumuz, içinde üzüm olsun yeter demiş! Biz de içinde üzüm olan bir şarap bulup vereceğiz!